برنامه هستهای ایران که در سال 1329 آغاز شده بود در سال 1353 با تأسیس سازمان انرژی اتمی ایران و امضای قرارداد ساخت نیروگاه اتمی بوشهر شکل جدی به خود گرفت. ایران در سال 1337 (1958)، به عضویت آژانس بینالمللی انرژی اتمی درآمد و در سال 1347 (1968) پیمان عدم تکثیر سلاحهای هستهای (انپیتی) را امضاء کرد و دو سال بعد آن را در مجلس شورای ملی به تصویب رساند.[1][2] در تاریخ 20 بهمن 1381 (9 فوریه? سال 2003 میلادی) محمد خاتمی، رئیس جمهور وقت ایران، خبر از تهیه? سوخت هستهای توسط متخصصین ایرانی برای نیروگاههای هستهای ایران داد و در فروردین 1385 (آوریل سال 2006) محمود احمدینژاد رئیسجمهور وقت ایران، اعلام کرد که ایران موفق به غنیسازی اورانیوم به میزان 3?5 درصد شدهاست. در تاریخ 26 بهمن 1390 (15 فوریه 2012) ایران از ساخت میله سوخت هستهای 20 درصد غنی شده و بارگذاری آن در رآکتور تحقیقاتی 5 مگا واتی تهران خبر داد. با انتشار اخبار پیاپی از فعالیتهای هستهای در ایران و پس از دامنهدار شدن اختلافات میان ایران و نهادهای بینالمللی نظیر شورای امنیت سازمان ملل متحد که منجر به صدور چندین قطعنامه بر علیه برنامه هستهای ایران و غنی سازی گردید. تحریمهای وسیعی علیه ایران از طرف سازمان ملل، آمریکا، اتحادیه اروپا و سایر کشورهای جهان علیه ایران اجرا گردید،و همچنین دانشمندان هسته ای ایران اقایان: مصطفی احمدی روشن،دکترمسعود علیمحمدی،دکتر مجید شهریاری،مهندس داریوش رضایینژاد و رضا قشقایی ترور شدند.[3] ایران مدعی بود رویکرد تقابل با برنامه اتمی این کشور به نتیجه نمیرسد و کشورهای غربی باید توانایی اتمی ایران را بپذیرد. [4] نهایتاً در سالهای آغازین ریاست جمهوری حسن روحانی، با انعقاد معاهد? برجام میان ایران و گروه پنج بعلاوه یک، پرونده سیزده سال? هسته ای ایران در شورای امنیت بسته شده و برنام? هسته ای ایران پس از ایجاد محدودیتهای تحت این معاهده تحت ماهیت صلح آمیز خود به فعالیت ادامه داد. |
ABOUT ![]()
امیر کریمی MENU
Home
|